Początki funduszy pożyczkowych i poręczeniowych w Polsce.*
Genezę rozwoju funduszy pożyczkowych i poręczeniowych w Polsce można wywodzić z początków działalności organizacji mikrofinansowych na świecie, bowiem początki mikrofinansowania w XX wieku na całym świcie związane były ze znalezieniem sposobu na wykorzystanie biedy, która z reguły występuje w formie niekorzystnych zjawisk strukturalnych na obszarach wiejskich.
Można jednoznacznie stwierdzić, że podwalinę kapitałów oraz know-how dzisiejszych funduszy pożyczkowych i poręczeniowych w Polsce stanowiły zagraniczne programy pomocowe ofiarowane Polsce na początku lat 90. XX wieku, a więc wszystkie wymienione programy/projekty. Wsparcie to stanowiło pewnego rodzaju „koło napędowe” do tworzenia kolejnych programów pożyczkowych i poręczeniowych skierowanych do ostatecznych beneficjentów czyli sektora MSP.
Podwalinami systemu funduszy pożyczkowych i poręczeniowych był rządowy program „Projekt Rozwoju Małej Przedsiębiorczości „TOR#10” oraz Program „PIL” – Program Inicjatyw Lokalnych. W ramach tego pierwszego utworzono Fundusz Rozwoju Przedsiębiorczości (fundusze pożyczkowe) będące – obok działań mających na celu utworzenie Ośrodków Wspierania Przedsiębiorczości oraz Inkubatorów Przedsięborczości realizowanych w ramach tego projektu – elementem kompleksowego programu aktywnej walki z bezrobociem. Pierwsze fundusze poręczeniowe powstały w Polsce w pierwszej połowie lat 90. XX wieku w ramach programu Inicjatyw Lokalnych ze środków europejskich (PHARE).
* – na podstawie publikacji Barbary Bartkowiak – „Fundusze pożyczkowe i poręczeniowe w finansowaniu małych i średnich przedsiębiorstw w Polsce, CeDeWu Sp. z o.o. wydanie I, Warszawa 2009 r.